تأثیر تکلیف دوگانه در شرایط دست کاری سیستم های حسی بر تعادل ایستای افراد بینا و نابینا

هدف از این تحقیق، مقایسه ی تأثیر دست کاری سیستم های حسی در شرایط تکلیف مجرد و دوگانه بر تعادل افراد نابینا و بینا بود. به این منظور، 12 فرد نابینا (میانگین سنی 68/4±08/25) و 12فرد بینا (میانگین سنی 33/5±67/22) به صورتی که از لحاظ برخی از ویژگی های آنتروپومتریک با هم مطابقت داشته و هیچ گونه بیماری یا نا هنجاری نداشتند، از بین دانشجویان دانشگاه های تهران انتخاب و در این تحقیق شرکت کردند. در این  تحقیق، 6 بار از هر آزمودنی آزمون تعادل به وسیله ی دستگاه تعادل سنج بایودکس به عمل آمد. 3 مرحله در شرایط تکلیف مجرد و 3 مرحله در شرایط تکلیف دوگانه (انجام هم زمان تکلیف شناختی یاد آوری زنجیره ی اعداد تصادفی). طی هر کدام از مراحل، یکی از سیستم های حسی دست کاری شد (بدون دست کاری، دست کاری سیستم دهلیزی، دست کاری سیستم حسی پیکری). هر مرحله از آزمون شامل 3 کوشش 20 ثانیه ای بود که در نهایت میانگین نوسانات کلی هر آزمودنی به عنوان متغیر وابسته ثبت شد. نتایج حاصل از این تحقیق، نشان داد که افراد بینا در همه ی مراحل، تعادل بهتری نسبت به آزمودنی های نابینا داشتند. اما این تفاوت تنها در مرحله ی دست کاری سیستم دهلیزی معنادار بود (0.001=p). همچنین نتایج نشان داد که تکلیف دوگانه بر تعادل افراد نابینا تأثیری نداشت؛ ولی در افراد بینا، در مرحله ی بدون دست کاری، تعادل تحت تأثیر تکلیف دوگانه کاهش یافت (0.002=p). از دیگر نتایج این تحقیق این بود که در افراد بینا و نابینا تحت تأثیر دست کاری سیستم های حسی، میزان نوسانات هنگام حفظ تعادل ایستا افزایش می یابد. اما تعادل افراد بینا تحت تأثیر دست کاری سیستم دهلیزی کاهش نیافت. بیشترین تأثیر حین دست کاری سیستم حسی پیکری مشاهده شد. همچنین با افزایش دشواری تکلیف تعادلی (دست کاری سیستم های حسی)، تکلیف دوگانه موجب تداخل در این تکلیف نشد. بنابراین به نظر می رسد افراد بینا و نابینا مکانیسم های متفاوتی در استفاده از حواس  برای حفظ تعادل دارند.